INDO PARA O SAMAÍN
No Festival do Nadal do 2010 represenamos no CEIP O Castiñeiro de Laza esta obriña sobre o Samaín.
Carlos e Sabela Labraña: Indo para o Samaín
Ilustracións de Fernando L. Juárez Col. Montaña Encantada. Serie Azul. Ed. Everest Galicia. León, 2002
Ilustracións de Fernando L. Juárez Col. Montaña Encantada. Serie Azul. Ed. Everest Galicia. León, 2002
A acción desenvólvese nun único acto e os personaxes están relacionados cos elementos característicos do Samaín: cabazas, castañas, o outono.
No medio do campo hai tres cabazas; un grupo de nenos achégase a elas coa intención de transformalas en fermosas caveiras coas que desfilar a noite de Samaín. A máis pequena non lles gusta, porque é algo deforme e ela séntese humillada; a súa tristeza e soidade conmoven unha mazaroca, que lle propón ir xuntas á festa. No camiño van facendo novos compañeiros (as castañas, o vento, as follas das árbores) para continuar a peregrinaxe. Paran a descansar e entran en escena un avó e mais o neto. O neno séntese desgraciado por non ter unha cabaza para a festa e o avó, ó ver a que había alí abandonada, talla nela unha preciosa caveira. Todos chegan puntuais a Cedeira para gozar do Samaín e a pequena cabaza resulta ser unha das caveiras máis fermosas, mesmo para aqueles nenos que a rexeitaran. Ela é a encargada de ensinarlles a realidade dos conceptos feo e fermoso.
DIÁLOGOS
Rapaz 1: ¡Mirade alí!, ¿vedes o mesmo ca min?
Rapaza: ¡Cabazas!
Rapaz 2: Xa era hora, co gallo da festa do Samaín, non dabamos atopado ningunha. (Achéganse a collelas).
Rapaz 1: A grande pídoa eu. (Á cabaza) Contigo vou tallar unha caveira arrepiente.
Rapaza: Esta para min; vou facer con ela un trasno trouleiro.
Imos escachar coa risa.
Rapaz 2: (Desganado) A cabaza que queda é pequecha…..
Rapaz 1: ¡Cóllea!, non hai tempo para buscar máis.
Rapaz 2: ¡Boh!, se non serve para nada.
Rapaza: Non sexas parvo, xa verás como podes tallar unha boa caveira. Só depende da túa imaxinación.
Rapaz 2: ¡Mira que lista! Se tanto che gusta, queda ti con ela.
Rapaza: ¡Cabazas!
Rapaz 2: Xa era hora, co gallo da festa do Samaín, non dabamos atopado ningunha. (Achéganse a collelas).
Rapaz 1: A grande pídoa eu. (Á cabaza) Contigo vou tallar unha caveira arrepiente.
Rapaza: Esta para min; vou facer con ela un trasno trouleiro.
Imos escachar coa risa.
Rapaz 2: (Desganado) A cabaza que queda é pequecha…..
Rapaz 1: ¡Cóllea!, non hai tempo para buscar máis.
Rapaz 2: ¡Boh!, se non serve para nada.
Rapaza: Non sexas parvo, xa verás como podes tallar unha boa caveira. Só depende da túa imaxinación.
Rapaz 2: ¡Mira que lista! Se tanto che gusta, queda ti con ela.
Rapaza: Ti fuches o último.
Rapaz 2: Pois eu non a quero; é pequecha, rabuda e retorta.
(Á cabaza) Aí quedas, xa atoparei outra.
Rapaz 1: Bulide, que nos é moita hora. (Os rapaces saen).
(A cabaza que quedou comeza a laiarse)
Mazaroca: ¿Qué che pasa ruliña?
Cabaza: ¿Son eu así? ¿Pequecha, rabuda e retorta?
Mazaroca: non lles fagas caso a ese raparigos, eles si que son rabudos e retortos.
(A cabaza cala un anaco, despois comeza de novo a choromicar).
Mazaroca: E agora, ¿Qué tes?
Cabaza: Eu tamén quería ir ó Samaín. Din que é unha festa tan rexoubeira.
Mazaroca: Iso pódese arranxcar.
Cabaza:¿Cómo?
Mazaroca: deixando de laiar e indo cara aló.
Cabaza: ¿eu?, se non sei o camiño.
Mazaroca: non tes máis que seguir os rapaces.
Cabaza: ¡Ai! ¿Soa? ¡Ata me mete medo pensalo!
Mazaroca: ¡Serás mexericas! A min tamén me gustaría ver o Samaín, podiamos ir xuntas. (Comezan a andar).
Cabaza: ¿Ves os rapaces?
Mazaroca: Non, coido que os perdemos.
Cabaza: E agora, ¿Qué imos facer?
Mazaroca: Escoita, aí vén alguén, preguntarémoslle.
(Entran unha morea de follas de árbore escorregando polo chan).
Cabaza e mazaroca: ¡Ola!
Follas: ¡Olaaaa!
Cabaza: ¿Quen sodes vós?
Follas: somos as follas do carballo…..
Mazaroca: e logo, ¿non podedes estar quedas?
Follas: Non……, empúrranos o vento de outonoooo….
Cabaza. Ó mellor sabedes por ónde se vai á festa do Samaín.
Follas: Quen volo ha saber é o vento…., el leva percorridos
tantos luagareeesss…. (Berran todas xuntas) ¡ Ventooo…!
¡Ventoooo….!
Vento: ¿Quen chama por min?
Cabaza: A cabaza pequecha, que quere ir a festa do
Samaín, pero non sabe o camiño.
Vento: Ide cara ó solpor, atoparedes un souto grande. Alí
volvede preguntar.
Folla: Eu veño de aló e sei o camiño. Se tedes conta de
min, para que non me leve o vento, vou con vós. ¡Vide
atrás miña! ¡Chegamos!
Cabaza: Aquí non hai ninguén…..,
Folla: Pero seguro que o castiñeiro, que ten moitos,
moitísimos anos, coñece o camiño. Mais está a durmir e
ten moi mal xenio cando esperta.
Mazaroca: Pois haino que espertar de todos os xeitos.
Todas: ¡Esperta, vello castiñeiro! ¡Esperta!
Castiñeiro: ¡Por ourizos pechos e castañas pilongas!,
¿quen chama por min?
Cabaza: A cabaza pequecha, que quere ir a festa do
Samaín, pero non sabe o camiño.
Castiñeiro: ¡Hum! Non queda lonxe. Baixades polo val e alí
no pobo do Irixo, tedes a festa.
Cabaza, mazaroca e folla: ¡Ben! Imos chegar con tempo.
Castiñeiro: (bocexando) ¡Pasádeo ben!
Cabaza, Mazaroca e Folla: ¡Adeus!
Castiñeiro: ¡Adeus! A ver se agora me deixan durmir dunha
vez.
Todas(Cantando) ¡Imos para o Samaín! ¡Imos para o
Samaín!
(Escóitanse voces. Todos os personaxes, caen ó chan
inanimados. (Entra un avó co seu netiño)
Avó: Xa non ha faltar moito para chegarmos á festa.
Neto: pero avó, eu non teño cabaza…..
Avó: non padezas por iso, ímolo pasar ben de calquera
xeito.
Neto: Non vai ser o mesmo. Levo todo o ano á espera do
Samaín e facíame tanta ilusión tallar a miña caveira….
Avó: Prométoche que o ano que vén… (ve a cabaza no
chan) ….que este ano imos tallar a caveira máis fermosa
de toda a festa. ¡Mira aí!
Neto: ¡Unha cabaza!
Avó: (colléndoa do chan) ¡E vaia cabaza!
Neto: Está un chisco torta….
Avó: ¡que dis oh! Ímola tallar e xa verás que ben queda.
(Saen. Mazaroca eFolla reviven).
Folla: Levaron a cabaza…..
Mazaroca: Non hai que poñerse triste. Cabaza conseguiu o
que quería; seguro que vai ser unha caveira ben fermosa.
Veña, deixarse de lerias e andando.
Folla: ¿Tras deles?
Mazaroca: ¡Claro! Nós tamén imos ó Samaín….. (saen)
Rapaz 1: ¡Uuuuhh! ¿gústavos a miña caveira? ¿Non é
terrorífica?
Rapaza. E o meu trasno, ¿non vos parece rebuldeiro?
Rapaz 2: Este ano non atopei unha cabaza axeitada, pero o
ano que vén hei ter a mellor caveira.
Rapaz 1: ¡Mirade aquela caveira!
Rapaza. ¡É impresionante!
Rapaz 2: Oxalá fose miña….
Cabaza: ¡Pero ese non é….!
Rapaz 1: moito se parece a aquela que deixaches no terreo.
Rapaza: xa cho dicía eu, que cun chisco de imaxinación….
Cabaza: ¡Rabudo!
Rapaz 2: Non vos fagades os simpáticos.
Cabaza: ¡Retortooo!
Rapaz 2: ¡Parade oh! Que me estades a asustar.
Rapaz 1: Eu non dixen nada…
Rapaza: Nin eu….
Rapaz 2: Daquela ¿quen foi?
Cabaza: ( berrando) ¡Rabudos! ¡Retortooos!
Todos: A caveira está enmeigada! ¡Aaahhh!
(Os rapaces foxen ás présas. Mazaroca e Folla érguense rindo)
Folla: Foi estupendo!
Mazaroca: ¿Cómo o fixeches?
Cabaza: Non o sei, estou tan abraiada coma vós. Se cadra foi a maxia…….
Todas: …..da noite do Samaín.
Rapaz 2: Pois eu non a quero; é pequecha, rabuda e retorta.
(Á cabaza) Aí quedas, xa atoparei outra.
Rapaz 1: Bulide, que nos é moita hora. (Os rapaces saen).
(A cabaza que quedou comeza a laiarse)
Mazaroca: ¿Qué che pasa ruliña?
Cabaza: ¿Son eu así? ¿Pequecha, rabuda e retorta?
Mazaroca: non lles fagas caso a ese raparigos, eles si que son rabudos e retortos.
(A cabaza cala un anaco, despois comeza de novo a choromicar).
Mazaroca: E agora, ¿Qué tes?
Cabaza: Eu tamén quería ir ó Samaín. Din que é unha festa tan rexoubeira.
Mazaroca: Iso pódese arranxcar.
Cabaza:¿Cómo?
Mazaroca: deixando de laiar e indo cara aló.
Cabaza: ¿eu?, se non sei o camiño.
Mazaroca: non tes máis que seguir os rapaces.
Cabaza: ¡Ai! ¿Soa? ¡Ata me mete medo pensalo!
Mazaroca: ¡Serás mexericas! A min tamén me gustaría ver o Samaín, podiamos ir xuntas. (Comezan a andar).
Cabaza: ¿Ves os rapaces?
Mazaroca: Non, coido que os perdemos.
Cabaza: E agora, ¿Qué imos facer?
Mazaroca: Escoita, aí vén alguén, preguntarémoslle.
(Entran unha morea de follas de árbore escorregando polo chan).
Cabaza e mazaroca: ¡Ola!
Follas: ¡Olaaaa!
Cabaza: ¿Quen sodes vós?
Follas: somos as follas do carballo…..
Mazaroca: e logo, ¿non podedes estar quedas?
Follas: Non……, empúrranos o vento de outonoooo….
Cabaza. Ó mellor sabedes por ónde se vai á festa do Samaín.
Follas: Quen volo ha saber é o vento…., el leva percorridos
tantos luagareeesss…. (Berran todas xuntas) ¡ Ventooo…!
¡Ventoooo….!
Vento: ¿Quen chama por min?
Cabaza: A cabaza pequecha, que quere ir a festa do
Samaín, pero non sabe o camiño.
Vento: Ide cara ó solpor, atoparedes un souto grande. Alí
volvede preguntar.
Folla: Eu veño de aló e sei o camiño. Se tedes conta de
min, para que non me leve o vento, vou con vós. ¡Vide
atrás miña! ¡Chegamos!
Cabaza: Aquí non hai ninguén…..,
Folla: Pero seguro que o castiñeiro, que ten moitos,
moitísimos anos, coñece o camiño. Mais está a durmir e
ten moi mal xenio cando esperta.
Mazaroca: Pois haino que espertar de todos os xeitos.
Todas: ¡Esperta, vello castiñeiro! ¡Esperta!
Castiñeiro: ¡Por ourizos pechos e castañas pilongas!,
¿quen chama por min?
Cabaza: A cabaza pequecha, que quere ir a festa do
Samaín, pero non sabe o camiño.
Castiñeiro: ¡Hum! Non queda lonxe. Baixades polo val e alí
no pobo do Irixo, tedes a festa.
Cabaza, mazaroca e folla: ¡Ben! Imos chegar con tempo.
Castiñeiro: (bocexando) ¡Pasádeo ben!
Cabaza, Mazaroca e Folla: ¡Adeus!
Castiñeiro: ¡Adeus! A ver se agora me deixan durmir dunha
vez.
Todas(Cantando) ¡Imos para o Samaín! ¡Imos para o
Samaín!
(Escóitanse voces. Todos os personaxes, caen ó chan
inanimados. (Entra un avó co seu netiño)
Avó: Xa non ha faltar moito para chegarmos á festa.
Neto: pero avó, eu non teño cabaza…..
Avó: non padezas por iso, ímolo pasar ben de calquera
xeito.
Neto: Non vai ser o mesmo. Levo todo o ano á espera do
Samaín e facíame tanta ilusión tallar a miña caveira….
Avó: Prométoche que o ano que vén… (ve a cabaza no
chan) ….que este ano imos tallar a caveira máis fermosa
de toda a festa. ¡Mira aí!
Neto: ¡Unha cabaza!
Avó: (colléndoa do chan) ¡E vaia cabaza!
Neto: Está un chisco torta….
Avó: ¡que dis oh! Ímola tallar e xa verás que ben queda.
(Saen. Mazaroca eFolla reviven).
Folla: Levaron a cabaza…..
Mazaroca: Non hai que poñerse triste. Cabaza conseguiu o
que quería; seguro que vai ser unha caveira ben fermosa.
Veña, deixarse de lerias e andando.
Folla: ¿Tras deles?
Mazaroca: ¡Claro! Nós tamén imos ó Samaín….. (saen)
Rapaz 1: ¡Uuuuhh! ¿gústavos a miña caveira? ¿Non é
terrorífica?
Rapaza. E o meu trasno, ¿non vos parece rebuldeiro?
Rapaz 2: Este ano non atopei unha cabaza axeitada, pero o
ano que vén hei ter a mellor caveira.
Rapaz 1: ¡Mirade aquela caveira!
Rapaza. ¡É impresionante!
Rapaz 2: Oxalá fose miña….
Cabaza: ¡Pero ese non é….!
Rapaz 1: moito se parece a aquela que deixaches no terreo.
Rapaza: xa cho dicía eu, que cun chisco de imaxinación….
Cabaza: ¡Rabudo!
Rapaz 2: Non vos fagades os simpáticos.
Cabaza: ¡Retortooo!
Rapaz 2: ¡Parade oh! Que me estades a asustar.
Rapaz 1: Eu non dixen nada…
Rapaza: Nin eu….
Rapaz 2: Daquela ¿quen foi?
Cabaza: ( berrando) ¡Rabudos! ¡Retortooos!
Todos: A caveira está enmeigada! ¡Aaahhh!
(Os rapaces foxen ás présas. Mazaroca e Folla érguense rindo)
Folla: Foi estupendo!
Mazaroca: ¿Cómo o fixeches?
Cabaza: Non o sei, estou tan abraiada coma vós. Se cadra foi a maxia…….
Todas: …..da noite do Samaín.
TRABALLO NA AULA
No hay comentarios:
Publicar un comentario